Okładka Słowa Polskiego z 16 lipca 1997
Słowo Polskie - dziennik dolnośląski wydawany we Wrocławiu w od 27 sierpnia 1945 do roku 2004.
Historia dziennika[]
1945 - 1989[]
Pierwszy numer dziennika ukazał się 27 sierpnia 1945, w Legnicy, ówczesnej siedzibie władz regionalnych. Nosił wówczas tytuł "Pionier". 15 października redakcję "Pioniera" przeniesiono do Wrocławia, na ul. Krupniczą. W lutym 1946, po plebiscycie wśród czytelników, zmieniono tytuł gazety na "Słowo Polskie". Tytuł ten został wybrany niewątpliwie częściowo dlatego, że "Słowo Polskie" wychodziło przed wojną we Lwowie, a znaczną część mieszkańców Wrocławia stanowili repatrianci z byłego województwa lwowskiego.
"Słowo Polskie" od samego początku swego istnienia było gazetą traktowaną nieco inaczej niż organ Komitetu Wojewódzkiego PPR, potem PZPR - "Gazeta Robotnicza". Dlatego uchodziły w niej takie dowcipy, jak na prima aprilis w latach pięćdziesiątych, kiedy podano w gazecie informację, że biuro podróży "Orbis" przyjmuje zapisy na wycieczkę statkiem MS Batory do... Szwajcarii, albo że każdemu, kto przyjdzie z kubkiem na Plac Grunwaldzki będzie wydawany francuski koniak...
Od lutego 1951 dziennik był w znacznej części mutacją stołecznego "Expressu Wieczornego" o zmniejszonej objętości i bez niedzielnego dodatku "Zwierciadło"; później, szczególnie po 1956, coraz znaczniejszy udział wrocławskiego działu miejskiego i odejście od związków z "Expressem".
1989 - 2002[]
Po zmianach ustrojowych w Polsce po 1989 roku, kiedy 24 marca 1990 Sejm uchwalił likwidację RSW Prasa-Książka-Ruch redaktorem naczelnym "Słowa Polskiego", po Romualdzie Gomerskim, został Andrzej Karmiński. Redakcja przekształcona została w Spółdzielnię Pracy "Słowo Polskie"; członkami spółdzielni zostali wszyscy pracownicy gazety: dziennikarze oraz pracownicy pomocniczy. Na początku 1991 Karmiński w imieniu Spółdzielni podpisał umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z katowickim Bankiem Handlowo-Kredytowym. Utworzona firma "Wydawnictwo Słowo Polskie sp.z o.o." wkrótce podpisała kolejną umowę, z norweskim koncernem wydawniczym Orkla-Media A/S, który w tym czasie negocjacjami z kilkoma dziennikami (głównie Polski południowo-zachodniej, w tym również z popołudniówką "Wieczór Wrocławia") rozpoczął swoją aktywność gospodarczą w Europie Środkowo-Wschodniej w prasę polską. Orkla objęła w nowoutworzonej "Słowo Media sp. z o.o." 1/3 udziałów. Po likwidacji BHK w związku z aferą art-B Spółdzielnia i jej członkowie przejęli udziały Banku. W 1994 Karmińskiego zastąpił na stanowisku redaktora naczelnego Jan Wawrzyniak, a tego w 1997 - Piotr Adamczyk. Na przełomie 1996 i 1997 "Słowo Polskie" uruchomiło we Wrocławiu swoją własną drukarnię (zakupioną w Norwegii od banku, który przejął "w naturze" długi drukarni w mieście Drammen), która wkrótce, w lipcu 1997 została zalana przez "powódź tysiąclecia". Unieruchomiona na trzy miesiące wznowiła produkcję w październiku (w tym czasie dziennik drukowany był w Opolu). Wkrótce potem Orkla przekonała swego wspólnika w spółce do odsprzedania jej najpierw części (do 50 %), a w parę lat potem - całości udziałów w spółce "Słowo Media", wydawcy "Słowa Polskiego". Mając już całkowitą kontrolę nad "Słowem Polskim" i drukarnią (oraz nad "Wieczorem Wrocławia", który został przez Orklę wykupiony wcześniej) przekształciła je we wspólny z "Wieczorem" i z drukarnią organizm gospodarczy - Dolnośląski Dom Wydawniczy.
po 2002[]
demontowana reklama Słowa Polskiego
W 2003 Orkla sprzedała udziały tej firmy - a zatem i tytuł "Słowo Polskie" - niemieckiej spółce Neue Passauer Presse (na rynku polskim działającej jako Polskapresse), wydawcy konkurencyjnego dziennika "Gazeta Wrocławska". Operacja ta została zaskarżona do Urzędu Antymonopolowego (m.in. także dlatego, Polskapresse zyskała monopolistyczną na rynku regionalnym pozycję, kupiwszy od Orkli, w ramach Dolnośl. Domu Wydawniczego również "Wieczór Wrocławia", oraz drukarnię). Urząd Antymonopolowy uznał, że koncentracja została przez Passauera dokonana wbrew prawu i podjął precedensową decyzję, zgodnie z którą miała ona sprzedać majątek nabyty w wyniku łączenia. Polskapresse zaskarżyła jednak tę decyzję do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów twierdząc, że nabyła tylko część, a nie całość przedsiębiorstwa. Ten argument okazał się wystarczający, Polskapresse wygrała sprawę.
Polskapresse niezwłocznie włączyła dotychczasowy "Wieczór Wrocławia" jako wkładkę do swojej "Gazety Wrocławskiej" (spadkobierczyni PZPR-owskiej "Gazety Robotniczej"), a po paru miesiącach włączył do niej również "Słowo Polskie". Pod koniec 2004 zamknięto drukarnię, sprowadzoną z Norwegii osiem lat wcześniej. Obecnie (2005) w ponad sześciuset tysięcznym Wrocławiu i całym trzy milionowym województwie dolnośląskim, oprócz dolnośląskich mutacji gazet ogólnopolskich wychodzi tylko jeden dziennik regionalny pod nazwą "Słowo Polskie - Gazeta Wrocławska" w nakładzie ok. 30.000 egzemplarzy.
Zobacz też[]
Artykuł zawiera udostępnione na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach. treści pochodzące w pierwotnej wersji z artykułu Słowo Polskie w polskiej Wikipedii. Lista autorów.